مرمت آثار تاریخی با پرینتر سه بعدی

شاید سوال این باشد که پرینتر سه بعدی و اسکنر سه بعدی چه کاری می تواند برای باستان شناسان انجام دهد،در این مقاله مرمت آثار تاریخی با پرینتر سه بعدی را مورد بررسی قرار میدهیم .

اولین کاری که اغلب باستان شناسان برای مرمت آثار تاریخی با پرینتر سه بعدی انجام می دهند این است که یک کپی دیجیتالی از یک شئ تاریخی را از طریق اسکن سه بعدی تهیه کنند. این کار را می توان با یک اسکنر دستی ساده برای اجسام کوچک انجام داد.

اسکنر سه بعدی قابل حمل برای مرمت آثار تاریخی

 این اسکنر یک کپی دیجیتال کامل با ثبت اندازه‌گیری‌ ها و جزئیات دقیق ایجاد می‌کند ،حتی زمانی که خود شئ آسیب ببیند، این فایل دیجیتالی دست نخورده باقی می‌ماند.

ارزش یک مدل دیجیتال این است که می توان آن را به بی نهایت اندازه گیری، تجزیه و تحلیل کرد همچنین می توان مقیاس آن را به راحتی تغیر داد.

این می تواند ویژگی های خاصی از مدل را نشان دهد که دیدن آن ها به صورت شخصی دشوار است .

اندازه گیری دقیق روی یک بستر دیجیتال نیز بسیار ساده تر از انجام آن بر روی یک شئ تاریخی با قدمت بالا است که باید با دقت مورد استفاده قرار گیرد.

مرمت آثار تاریخی آسیب دیده

کار جالب دیگری که باستان شناسان می توانند با مدل های دیجیتال انجام دهند این است که می توانند آنها را بازسازی کنند. در مورد یک بنای تاریخی شیر 3000 ساله در نمرود عراق، دو دانش آموز توانستند شئ تاریخی را که به دلیل حمله نظامی در بغداد آسیب دیده بود، بازسازی کنند.

دانش‌ آموزان برای بازسازی بخش‌ های آسیب‌ دیده از این اثر تاریخی، از تصاویر و داده های این بنای تاریخی قبل از آسیب دیدگی استفاده کردند، و موفق به ساخت یک ماکت در اندازه واقعی از این بنای تاریخی توسط فناوری چاپ سه بعدی ساخته شد.

همین مدل سه بعدی نیز به صورت آنلاین در دسترس قرار گرفت تا بازدید کنندگان بتوانند به طور مجازی آثار باستانی را با جزئیات باشکوه و دقیقتری از سراسر جهان  مشاهده کنند.

بازسازی بناهای تاریخی بزرگ

مرمت و باز سازی آثار تاریخی با پرینتر سه بعدی فقط به اشیاء کوچک محدود نمی شود. از طریق دستگاه هایی مانند دوربین های 360 درجه و هواپیماهای بدون سرنشین نیز بناهای تاریخی بزرگ را می توان توسط مدل های دیجیتالی سه بعدی بازسازی کرد.

در برخی موارد، باستان شناسان به سادگی نیاز به مستندسازی یک مکان حفاری دارند، زیرا عملیات آنها دارای محدودیت زمانی است.

این نه تنها در حفاظت از اشیاء بلکه در مستند سازی کاوش ‌های باستان‌ شناسی مفید است. شاید یک حفاری بتواند کل یک سایت باستان شناسی را کشف کند که ثبت آن به درستی از روی زمین بسیار دشوار است.